Maandagavond. Niet meteen de meest voordehandliggende dag om op restaurant te gaan, maar een goed restaurant toont op alle dagen van de week wat het in huis heeft.
Het duurt even voor we de doorgang naar het, van op de straat niet zichtbare restaurant hebben gevonden. Onze eerste stap in Mie Katoen is er al meteen een van culinair formaat. Een uitgebreide maar nog onaangeroerde saladbar bevindt zich recht tegenover de ingang. We lopen voorbij het buffet de zaal binnen, goed wetende dat we ons weldra te goed mogen doen aan al dat lekkers.
Het is niet verrassend dat er buiten ons nog 2 andere tafels bezet zijn. Het voelt een beetje leeg aan, maar de gezellige sfeer die de ruimte uitstraalt maakt veel goed. Bijna alle wanden inclusief de zware houten steunbalken van het dak zijn ingericht als boekenkast. Het heeft iets weg van de bibliotheek uit een sprookjeskasteel en ik kan niet ontkennen dat het een enorme huiselijke gezelligheid uitademt. Dat Mie Katoen een gezellig restaurant moest worden blijkt ook uit de decoratie. De muren zijn vuurrood en de zachte gloed van kaarslicht omringd ons. Zingende vogels zorgen voor de muzikale noot en in een hoek ligt een haardvuur zachtjes te knetteren.
Een opgewekte vrouw brengt ons de kaart. We kunnen kiezen uit een tiental soorten fondue- en steengrillmenu's. Ik neem de Japanse fondue (€20.25) en mijn partner de fonduemix (€17.50). We bestellen ook nog een halve liter Chardonnay (€8.00). De serveerster zet ons fonduestel aan en stelt ons voor om al naar de saladbar te gaan terwijl de olie opwarmt.
Ik schep van alles een beetje op. Paëlla, seldersalade, aardappelsalade, goulash, verschillende soorten sla, ... Al snel blijkt mijn bord te klein. Ik kijk naar dat van mijn partner. En zie dat zij enkele weldoordachte keuzes heeft gemaakt.
Zwijgend nemen we enkele hapjes van de salades. Mijn smaakpapillen worden gebombardeerd met de uiteenlopende smaken van de gerechtjes. Er is kwistig omgesprongen met kruiden. Koreander, curcuma en héél veel look. Door de korte stilte valt de ingebouwde wekker van het fonduestel op. Die, net luid genoeg op te horen, op een enerverend tempo staat te tikken. Op onze tafel staat een tijdbom, die net zoals ik staat te wachten op hapklare stukken ongebakken vlees.
Even later brengt de serveerster het vlees. Tussen enkele bladeren groene kool vinden we een mix van kip, kalkoen, varken, zalm, scampi's, calamares, miniloempia's, rund, lam, worstjes en gehaktballen. Twee kommetjes, een met tempuradeeg en een ander met gembersaus vervolledigen onze bestelling.
Voorzichtig rijg ik een scampi aan mijn fonduevork. Mijn partner heeft het wat moeilijker met "haar deel" van de maaltijd te vinden. Dat onze 2 fondues gemengd op de schaal liggen sluit nauw aan bij het cook-it-yourself-thema van fondue. Dat ongebakken kip en vlees slechts op hetzelfde bord liggen vind ik wat minder. Is dat niet iets waar moeders altijd op hameren, dat je rauwe kip apart houdt in de keuken?
Het sissende geluid van de olie doet de gedachte aan salmonella snel verdwijnen. Gedurende een gans uur checken we als uitgehongerde beren onze bakkende hapklare brokjes en nippen we van de verdomd lekkere wijn.
Plots valt het op dat ik deze avond nog maar een personeelslid heb gezien. De vrouw loopt nog altijd vrolijk tussen de tafels en verdwijnt om de paar minuten voor langere tijd in de keuken. Om dan weer buiten te komen met een schaal gesneden vlees. Het zou best kunnen dat Mie Katoen enkel op zaalpersoneel draait. Een kok in dienst nemen om enkel vlees te snijden zou absurd zijn en voor de salades hoef je ook geen keukenprinses te zijn. Met dit in het achterhoofd vind ik een mix van ongebakken stukken vlees die flirt met de psychologische kaap van 20 euro best veel.
fondue-steengril Mie Katoen
Kleine Kraaiwijk 10
2000 Antwerpen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten