In het tweede jaar journalistiek krijgen we de opdracht om een radio- en tv -reportage te maken over een plein in Antwerpen. U raadt het al, wij kregen de Veemarkt.
Toegegeven, bij mijn eerste bezoek aan de Veemarkt was ik een beetje teleurgesteld. Van het historisch centrum schiet er niet veel meer over. "Hoe maken we hier in godsnaam een reportage over??!"
Hoe langer ik daar stond, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik ergens in een woonwijk zat, in een dorpje ver buiten t' stad.
In de jaren zeventig heeft hier een grote sanering plaats gevonden, die het uitzicht van de buurt grondig veranderd heeft. Veel huizen werden afgebroken en begin jaren tachtig kwam er aan de zuidzijde van de Veemarkt een sociaal woningbouwcomplex. Enkel de Sint-Pauluskerk staat nog overeind.
Het is koud, maar de zon schijnt. De Veemarkt ligt er maar verlaten bij. Geen enkel teken van leven. Enkel de Sint-Pauluskerk, die mooi staat te pronken in de zon. Ik wil er een kijkje gaan nemen, op zoek naar iets of iemand met wat informatie of een interessant verhaal. Helaas is de kerk nog niet toegankelijk voor het publiek.
Weer krijg ik dit gevoel: leeg, levenloos. Wonen er zelfs wel mensen in die sociale woningen?
Toch krijg ik weer hoop wanneer ik "Le petit zinc" spot. Een restaurant met twee Michelinsterren... op de Veemarkt! Hier zit misschien een verhaal in? Maar wanneer ik dichterbij kom wordt al snel duidelijk dat het restaurant voorgoed zijn deuren heeft gesloten.
Een man komt voorbij gestapt. Misschien een buurtbewoner? Even vragen... Hij woont hier niet in de buurt, hij komt hier enkel om zijn hond uit te laten.
De blauwe en groene vlakken op het basketplein zijn de enige elementen die een beetje kleur geven aan deze grauwe omgeving.
Een koppeltje komt aangeslenterd. Ze zetten zich op één van de bankjes rond het basketbalplein. Dan steken ze het plein over...liever in 't zonneke. Ze blijven echter niet lang zitten, de zon kan deze buurt niet verwarmen.
Hoe zou het hier zijn in de zomer? Er staan enkele boompjes. Het schijnt dat veel jongeren hier komen om te basketten, of mensen die gewoon even willen vluchten van de drukte van het toeristische centrum hier in de buurt. Hopen dat het snel beter weer wordt. Misschien dat het hier dan toch nog gezellig kan worden?
vrijdag 28 maart 2008
dinsdag 11 maart 2008
Mie Katoen part 2
Maandagavond. Niet meteen de meest voordehandliggende dag om op restaurant te gaan, maar een goed restaurant toont op alle dagen van de week wat het in huis heeft.
Het duurt even voor we de doorgang naar het, van op de straat niet zichtbare restaurant hebben gevonden. Onze eerste stap in Mie Katoen is er al meteen een van culinair formaat. Een uitgebreide maar nog onaangeroerde saladbar bevindt zich recht tegenover de ingang. We lopen voorbij het buffet de zaal binnen, goed wetende dat we ons weldra te goed mogen doen aan al dat lekkers.
Het is niet verrassend dat er buiten ons nog 2 andere tafels bezet zijn. Het voelt een beetje leeg aan, maar de gezellige sfeer die de ruimte uitstraalt maakt veel goed. Bijna alle wanden inclusief de zware houten steunbalken van het dak zijn ingericht als boekenkast. Het heeft iets weg van de bibliotheek uit een sprookjeskasteel en ik kan niet ontkennen dat het een enorme huiselijke gezelligheid uitademt. Dat Mie Katoen een gezellig restaurant moest worden blijkt ook uit de decoratie. De muren zijn vuurrood en de zachte gloed van kaarslicht omringd ons. Zingende vogels zorgen voor de muzikale noot en in een hoek ligt een haardvuur zachtjes te knetteren.
Een opgewekte vrouw brengt ons de kaart. We kunnen kiezen uit een tiental soorten fondue- en steengrillmenu's. Ik neem de Japanse fondue (€20.25) en mijn partner de fonduemix (€17.50). We bestellen ook nog een halve liter Chardonnay (€8.00). De serveerster zet ons fonduestel aan en stelt ons voor om al naar de saladbar te gaan terwijl de olie opwarmt.
Ik schep van alles een beetje op. Paëlla, seldersalade, aardappelsalade, goulash, verschillende soorten sla, ... Al snel blijkt mijn bord te klein. Ik kijk naar dat van mijn partner. En zie dat zij enkele weldoordachte keuzes heeft gemaakt.
Zwijgend nemen we enkele hapjes van de salades. Mijn smaakpapillen worden gebombardeerd met de uiteenlopende smaken van de gerechtjes. Er is kwistig omgesprongen met kruiden. Koreander, curcuma en héél veel look. Door de korte stilte valt de ingebouwde wekker van het fonduestel op. Die, net luid genoeg op te horen, op een enerverend tempo staat te tikken. Op onze tafel staat een tijdbom, die net zoals ik staat te wachten op hapklare stukken ongebakken vlees.
Even later brengt de serveerster het vlees. Tussen enkele bladeren groene kool vinden we een mix van kip, kalkoen, varken, zalm, scampi's, calamares, miniloempia's, rund, lam, worstjes en gehaktballen. Twee kommetjes, een met tempuradeeg en een ander met gembersaus vervolledigen onze bestelling.
Voorzichtig rijg ik een scampi aan mijn fonduevork. Mijn partner heeft het wat moeilijker met "haar deel" van de maaltijd te vinden. Dat onze 2 fondues gemengd op de schaal liggen sluit nauw aan bij het cook-it-yourself-thema van fondue. Dat ongebakken kip en vlees slechts op hetzelfde bord liggen vind ik wat minder. Is dat niet iets waar moeders altijd op hameren, dat je rauwe kip apart houdt in de keuken?
Het sissende geluid van de olie doet de gedachte aan salmonella snel verdwijnen. Gedurende een gans uur checken we als uitgehongerde beren onze bakkende hapklare brokjes en nippen we van de verdomd lekkere wijn.
Plots valt het op dat ik deze avond nog maar een personeelslid heb gezien. De vrouw loopt nog altijd vrolijk tussen de tafels en verdwijnt om de paar minuten voor langere tijd in de keuken. Om dan weer buiten te komen met een schaal gesneden vlees. Het zou best kunnen dat Mie Katoen enkel op zaalpersoneel draait. Een kok in dienst nemen om enkel vlees te snijden zou absurd zijn en voor de salades hoef je ook geen keukenprinses te zijn. Met dit in het achterhoofd vind ik een mix van ongebakken stukken vlees die flirt met de psychologische kaap van 20 euro best veel.
fondue-steengril Mie Katoen
Kleine Kraaiwijk 10
2000 Antwerpen
Het duurt even voor we de doorgang naar het, van op de straat niet zichtbare restaurant hebben gevonden. Onze eerste stap in Mie Katoen is er al meteen een van culinair formaat. Een uitgebreide maar nog onaangeroerde saladbar bevindt zich recht tegenover de ingang. We lopen voorbij het buffet de zaal binnen, goed wetende dat we ons weldra te goed mogen doen aan al dat lekkers.
Het is niet verrassend dat er buiten ons nog 2 andere tafels bezet zijn. Het voelt een beetje leeg aan, maar de gezellige sfeer die de ruimte uitstraalt maakt veel goed. Bijna alle wanden inclusief de zware houten steunbalken van het dak zijn ingericht als boekenkast. Het heeft iets weg van de bibliotheek uit een sprookjeskasteel en ik kan niet ontkennen dat het een enorme huiselijke gezelligheid uitademt. Dat Mie Katoen een gezellig restaurant moest worden blijkt ook uit de decoratie. De muren zijn vuurrood en de zachte gloed van kaarslicht omringd ons. Zingende vogels zorgen voor de muzikale noot en in een hoek ligt een haardvuur zachtjes te knetteren.
Een opgewekte vrouw brengt ons de kaart. We kunnen kiezen uit een tiental soorten fondue- en steengrillmenu's. Ik neem de Japanse fondue (€20.25) en mijn partner de fonduemix (€17.50). We bestellen ook nog een halve liter Chardonnay (€8.00). De serveerster zet ons fonduestel aan en stelt ons voor om al naar de saladbar te gaan terwijl de olie opwarmt.
Ik schep van alles een beetje op. Paëlla, seldersalade, aardappelsalade, goulash, verschillende soorten sla, ... Al snel blijkt mijn bord te klein. Ik kijk naar dat van mijn partner. En zie dat zij enkele weldoordachte keuzes heeft gemaakt.
Zwijgend nemen we enkele hapjes van de salades. Mijn smaakpapillen worden gebombardeerd met de uiteenlopende smaken van de gerechtjes. Er is kwistig omgesprongen met kruiden. Koreander, curcuma en héél veel look. Door de korte stilte valt de ingebouwde wekker van het fonduestel op. Die, net luid genoeg op te horen, op een enerverend tempo staat te tikken. Op onze tafel staat een tijdbom, die net zoals ik staat te wachten op hapklare stukken ongebakken vlees.
Even later brengt de serveerster het vlees. Tussen enkele bladeren groene kool vinden we een mix van kip, kalkoen, varken, zalm, scampi's, calamares, miniloempia's, rund, lam, worstjes en gehaktballen. Twee kommetjes, een met tempuradeeg en een ander met gembersaus vervolledigen onze bestelling.
Voorzichtig rijg ik een scampi aan mijn fonduevork. Mijn partner heeft het wat moeilijker met "haar deel" van de maaltijd te vinden. Dat onze 2 fondues gemengd op de schaal liggen sluit nauw aan bij het cook-it-yourself-thema van fondue. Dat ongebakken kip en vlees slechts op hetzelfde bord liggen vind ik wat minder. Is dat niet iets waar moeders altijd op hameren, dat je rauwe kip apart houdt in de keuken?
Het sissende geluid van de olie doet de gedachte aan salmonella snel verdwijnen. Gedurende een gans uur checken we als uitgehongerde beren onze bakkende hapklare brokjes en nippen we van de verdomd lekkere wijn.
Plots valt het op dat ik deze avond nog maar een personeelslid heb gezien. De vrouw loopt nog altijd vrolijk tussen de tafels en verdwijnt om de paar minuten voor langere tijd in de keuken. Om dan weer buiten te komen met een schaal gesneden vlees. Het zou best kunnen dat Mie Katoen enkel op zaalpersoneel draait. Een kok in dienst nemen om enkel vlees te snijden zou absurd zijn en voor de salades hoef je ook geen keukenprinses te zijn. Met dit in het achterhoofd vind ik een mix van ongebakken stukken vlees die flirt met de psychologische kaap van 20 euro best veel.
fondue-steengril Mie Katoen
Kleine Kraaiwijk 10
2000 Antwerpen
zondag 9 maart 2008
Mie Katoen part 1
Zoals eerder gezegd waren/zijn er op de Veemarkt 2 restaurants. Jammer genoeg is sterrenrestaurant Le petit Inc failliet verklaard, want we zagen het wel zitten daar eens te gaan eten, onze portefeuille waarschijnlijk niet ,maar soit, boeien.
Nu hebben we in de buurt van de Veemarkt een ander tof restaurantje gespot: Mie Katoen.
In dit restaurant wordt er voornamelijk" fusion fondue" gegeten. De prijzen zijn nog acceptabel en de kaart ziet er niet slecht uit, dus zullen we het er morgenavond eens op wagen! We zijn benieuwd. Vervolg volgt.
In dit restaurant wordt er voornamelijk" fusion fondue" gegeten. De prijzen zijn nog acceptabel en de kaart ziet er niet slecht uit, dus zullen we het er morgenavond eens op wagen! We zijn benieuwd. Vervolg volgt.
dinsdag 4 maart 2008
Matthäuspassion J.S. Bach
Op dinsdag 18 en woensdag 19 maart vindt in de St-Pauluskerk het jaarlijkse concert van de Koninklijke Chorale Cæcilia plaats. Deze vereniging zal de Mattheuspassie voor twee koren brengen inclusief kinderkoor, solisten en orkest.
De Mattheuspassie werd voor het eerst opgevoerd in 1729. Het stuk vertelt het lijdens- en sterfverhaal van Jezus volgens het Evangelie door Mattheus. De verschillende personages uit het evangelie worden vertolkt door een vijftal solisten. Zo heb je Jezus, Judas, hogepriesters, ...
Voor de liefhebbers van de St-Pauluskerk kon het gezelschap geen betere (lees: mooiere) locatie vinden dan "hun" kerk.
info&tickets
Wie geen tickets meer kon bemachtigen maar dit spektakel niet wil missen, moet zeker onze blog in het oog houden ...
De Mattheuspassie werd voor het eerst opgevoerd in 1729. Het stuk vertelt het lijdens- en sterfverhaal van Jezus volgens het Evangelie door Mattheus. De verschillende personages uit het evangelie worden vertolkt door een vijftal solisten. Zo heb je Jezus, Judas, hogepriesters, ...
Voor de liefhebbers van de St-Pauluskerk kon het gezelschap geen betere (lees: mooiere) locatie vinden dan "hun" kerk.
info&tickets
Wie geen tickets meer kon bemachtigen maar dit spektakel niet wil missen, moet zeker onze blog in het oog houden ...
maandag 3 maart 2008
Impressie Veemarkt
Het is vrijdagmiddag wanneer ik voor het eerst een kijkje neem op de Veemarkt. Mijn eerste indruk is: hier valt niet veel te beleven. Ik zet me op een bankje op het vrij nieuw ogende basketbalveld en geef mijn ogen de kost. Veel mensen lopen hier niet rond. Geen zelfs… Enkele auto’s en bestelwagens verdwijnen in een grote garagepoort. Een ondergrondse parking dus. Slim gezien want veel parkeergelegenheid is er hier niet.
Op het plein staat een groot, kleurrijk reclamebord van de stad Antwerpen. Men beschrijft een beetje geschiedenis, dit is echter beknopte informatie. Het bord geeft het kille, doodse plein een kleurrijke toets.
Er is een grote diversiteit in de gebouwen rondom het plein: nieuwe sociale woningen aan de ene kant van het basketbalveld, oudere, zelfs middeleeuwse gebouwen aan de andere kant. Eén gebouw blijkt een beschermd monument te zijn, waarin nu een dokterspraktijk is gevestigd.
Na research te hebben gedaan, weten we ook dat er ondergrondse gangen onder de Veemarkt liggen. Deze lopen vanaf de Jezusstraat tot hier. Grote, houten kelderluiken aan het voeteinde van enkele huizen doen mijn fantasie over deze middeleeuwse ondergrondse gangen op hol slaan. Er zou ook iemand zijn vermoord in één van de huizen…
Er zijn twee restaurants gevestigd op de Veemarkt. Tenminste het waren er twee. Vorige maand sloot het sterrenrestaurant “Les Petits Incs” (zie eerder bericht)zijn deuren wegens faillissement. Men zoekt blijkbaar naar nieuwe eigenaars: “Over te nemen”. Ik probeer een glimp op te vangen van het voormalig klasserestaurant en kijk door het venster. In de keuken staan nog potten en pannen in de gootsteen. Het etablissement lijkt verlaten. Het andere restaurant (eerder een café/taverne) is klein, maar oogt gezellig. Blijkbaar kan men in de zomer buiten zitten op het terras. Op de kaart staan weinig gerechten. De blikvanger zijn de gebakken niertjes :)
Het meest imposante gebouw op het plein is de Sint-Pauluskerk. Deze is jammer genoeg gesloten tot in mei. Wanneer ik een zijstraat van de Veemarkt insla, kan ik een glimp opvangen van de tuin van de kerk.
Enkele jongeren passeren nu het plein, ze komen duidelijk van school. Gebasketbald wordt er niet. Twee politieagenten geven een stationerende wagen een boete.
Op het plein staat een groot, kleurrijk reclamebord van de stad Antwerpen. Men beschrijft een beetje geschiedenis, dit is echter beknopte informatie. Het bord geeft het kille, doodse plein een kleurrijke toets.
Er is een grote diversiteit in de gebouwen rondom het plein: nieuwe sociale woningen aan de ene kant van het basketbalveld, oudere, zelfs middeleeuwse gebouwen aan de andere kant. Eén gebouw blijkt een beschermd monument te zijn, waarin nu een dokterspraktijk is gevestigd.
Na research te hebben gedaan, weten we ook dat er ondergrondse gangen onder de Veemarkt liggen. Deze lopen vanaf de Jezusstraat tot hier. Grote, houten kelderluiken aan het voeteinde van enkele huizen doen mijn fantasie over deze middeleeuwse ondergrondse gangen op hol slaan. Er zou ook iemand zijn vermoord in één van de huizen…
Er zijn twee restaurants gevestigd op de Veemarkt. Tenminste het waren er twee. Vorige maand sloot het sterrenrestaurant “Les Petits Incs” (zie eerder bericht)zijn deuren wegens faillissement. Men zoekt blijkbaar naar nieuwe eigenaars: “Over te nemen”. Ik probeer een glimp op te vangen van het voormalig klasserestaurant en kijk door het venster. In de keuken staan nog potten en pannen in de gootsteen. Het etablissement lijkt verlaten. Het andere restaurant (eerder een café/taverne) is klein, maar oogt gezellig. Blijkbaar kan men in de zomer buiten zitten op het terras. Op de kaart staan weinig gerechten. De blikvanger zijn de gebakken niertjes :)
Het meest imposante gebouw op het plein is de Sint-Pauluskerk. Deze is jammer genoeg gesloten tot in mei. Wanneer ik een zijstraat van de Veemarkt insla, kan ik een glimp opvangen van de tuin van de kerk.
Enkele jongeren passeren nu het plein, ze komen duidelijk van school. Gebasketbald wordt er niet. Twee politieagenten geven een stationerende wagen een boete.
Abonneren op:
Posts (Atom)